“Sen çiçek olup etrafa gülücükler saçmaya söz ver. Toprak olup seni başının üstünde taşıyan bulunur.”(Mevlana)
Ramazan Bayramı,
Her müslümana farz kılınmış, Ramazan ayı boyunca tutulan oruçların bir ödülü, dargınların barıştığı toplumsal kaynaşma günleridir adeta.
Bütün dünyayı per perişan eden COVID19 karantina günlerinde yaşayacağımız bu bayrama KARANTİNA BAYRAMI dememiz en doğru terim olsa gerek.
Her okurumun ayrı ayrı bayramını tebrik ediyorum.
Hani bir söz vardır ya ‘kul plan yaparmış yaradan gülermiş’
Bu pandemi yaşanmasaydı ne planlar yapılmıştı bu bayram tatilinde, hele hükümet tatili 9 güne çıkardı mı ‘değmeyin milletin keyfine’
Turlar, tatiller, geziler, lerlerler…
Son yıllarda bayramlar büyüklere hürmet etmekten çok farklı boyutlara gelmişti. Dini bayramlarımız yazın denize, kışın kar tatillerine gidilecek mini tatil günlerine dönüşmeye başlamıştı.
Yaradan ‘DURUN!’ dedi.
Dertlerin dinlenmesi ve küslerin barışması içindi bu günler.
Düşkün olanlara yardım etmek, büyüklerin gönlünü alıp onlarla vakit geçirmemiz gerekirkenbiz hep kendi telaşımıza düştük.
Süslü bir bayram mesajı ile geçiştiriliyordu arkadaşlar bile…
Sabah erken kalkılacak, Erkekler bayram namazına gidecek,
Nasırlı eller öpülecek, mendiller verilecek, baklavalar yenecek,
En önemlisi geleceğimiz olan çocuklarımız(kaldığı kadarıyla) bayram kültürümüze devam edecektik…
Son yıllarda tatil sevdasına bunları bile unutur olmuştuk.
***
Daha önceki bir yazılarımda, popüler kültürün gerçek öz kültürümüzü yok etmeye başladığından defalarca bahsetmiştim.
Eskiden bayram namazı çıkışlarında, cami imamı önderliğinde bayramlaşma merasimi için herkes sıraya girerdi.
Cemaat birbiriyle gülümseyerek el sıkışır, dargınlar barışırdı.
Bayram, gerçek amacına işte o zaman ulaşırdı.
Son yıllarda, bu anlamlıadetimiz çok çok azalmıştı.
Hani kilişeleşmiş bir söz söylenir ya bayramlarda,
‘Nerde o eski bayramlar?’
O eski bayramları yaşayamaz olmuştuk.
Çağımız değişti. İnsanların yaşam şartları kolaylaştı.
İşte o kolaylaştırıcılar ( teknolojik aletler ) yüzünden bayramlarımız artık dijitalleşti.
Eşlerin bile mesajlaşarak haberleştiği çağımızda
Beyinlerimiz gibi bayramlarımız da dokunmatik olmuştu adeta.
Kahrol sen popüler kültür.
Hep sen kazanıyorsun.
Kaybeden hep biz oluyoruz…
Bakın yine bu karantina günlerinde eğitimler, toplantılar, sohbetler hemen hemen tüm iletişimimiz dijitale dönüştü.
Ne yazık ki el öpmelerimiz dahi akıllı telefonlardan olacak bu bayram.
Bol bol öpücükler konduracak evlatlarımız dedelerinin ninelerinin yüzlerine ama maalesef yine ekrandan.
Ah kahrolası ekran, para gibisin ‘varlığın bir dert, yokluğun yara’
Neyse, bugünler de geçer inşallah ve bizler de kendimize gelir, zamanında kaybettiklerimizi geri kazanmaya çalışırız belki.
Bu bayramda, olabildiğince gülümseyin ve gülümsetin…
Mesajla falan olmaz. Büyük küçük ayırmadan arayabildiğiniz kadar arkadaş, eş, dost, akraba arayıp güzel günlerden ve özlemlerinizden bahsedin.
(Ben öyle yapacağım)
Herkese evde bayramlar, mutlu bayramlar (olabildiğiniz kadar)
Evde kalın !
Sağlıcakla…
